سخنی با سهراب

" زیرباران باید رفت...

 چشمها را باید شست... جور دیگر باید دید "

چشمها راشستم ،باز هم دیده همان

جور دیگر نگرم.باز هم جمله همان

جز دو رنگی و دروغ

جز غم و غصه و تلخی

  هیچ بر دیده من سایه نیفکند هرگز

پس چه شد آن همه توصیف قشنگت سهراب.

دورهء تلخ فریب

دورهء رنگ سیاه است سهراب.

دورهء این همه نامردی هاست.
تو اگر می بودی ؛دوره را می دیدی
باز هم گفته تو باران بود

تو بگو امروزی

عشق را دیروزی

به چه سان باید یافت

به چه سان باید خواند

وصف زیبایی عشق خود را

چشم هایم جاریست

بارشش طوفانی

گریه ام سیل آسا

غم دوری پیدا

وزبانم کوتاه